| مروری بر درس آموخته‌های مشارکت عمومی در مدیریت منابع طبیعی |
| کد مقاله : 1037-CNF (R1) |
| نویسندگان |
|
وجیهه قربان نیا خیبری *1، محسن آرمین2 1استادیار، گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء بهبهان 2استادیار، گروه مهندسی منابع طبیعی- آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه یاسوج |
| چکیده مقاله |
| مشارکت عمومی در مدیریت منابع یک مکانیسم مهم برای تضمین توسعه پایدار از نظر زیست محیطی است. از این رو، به دلایل مختلف، سازمان‌ها و نهادهایی که در زمینه استفاده و مدیریت منابع فعالیت می‌کنند، از مشارکت مردمی در فعالیت‌های خود حمایت می‌کنند. با این حال، سطح مشارکت و قدرت تصمیم‌گیری که به عموم داده می‌شود، با توجه به درک تصمیم‌گیرندگان از معنای مشارکت متفاوت است. از این رو، می‌توان بین مشارکت به عنوان وسیله یا هدف تمایز قائل شد. برخی مشارکت را وسیله‌ای برای تحقق مؤثرتر و کارآمدتر اهداف مدیریت پایدار منابع می‌دانند. در این جنبه تمرکز بر نتایج مشارکت است. هنگامی که مشارکت به عنوان یک هدف در نظر گرفته می‌شود، اهمیت عمده‌ای به خود فرآیند مشارکت داده می‌شود که شامل توسعه نهادی، ظرفیت‌سازی و ارتقاء توانایی‌ها برای پاسخ به نیازهای محلی است. در بسیاری از موارد، مشارکت مردم محدود به تأمین نیروی کار و یا کمک‌های خودیاری (مشارکت‌های خود کمکی) مطلعین است و گاهی از آنها خواسته می‌شود نظر خود را بیان کنند. هر دو درک بر سطح مشارکت جوامع محلی در مدیریت منابع یا در اجرای پروژه‌ها در سطح محلی تأثیر می‌گذارد. تعداد زیادی فرایند پیچیده در چندین ابعاد چند لایه‌ای با هدف مشارکت مردم برای توسعه وجود دارد. رقابت ایجاد شده با مؤسسات جایگزین غیر دولتی کیفیت خدمات ارائه شده بوسیله سازمان‌های دولتی را با چالش مواجه می‌کند و سیستم خدمات عمومی را وادار به بهبود می‌کند. بنابراین زمان آن رسیده که چشم‌انداز برنامه‌ریزی و توسعه ملی و استانی متناسب با رویکرد توسعه مشارکتی باشد. |
| کلیدواژه ها |
| واژگان کلیدی: درس آموخته، مشارکت عمومی، منابع طبیعی، مدیریت، |
| وضعیت: پذیرفته شده |